Puerto Viejo

Hoera, we zijn weer in de bewoonde wereld! En omdat Stella zit te chatten mag ik (Arnoud) een berichtje typen. Na ruim een week doorgebracht te hebben in het Ranger Station van het Parque Nacional de Cahuita, zijn we gisteren vertrokken naar een hotel in het nabijgelegen Puerto Viejo. Wat een genot om weer een schone douche, 24 uur electriciteit, wasserette om de hoek, een fatsoenlijke matras en zelfs een hoofdkussen, en geen gifslangen en schorpioenen in de kamer te hebben!

In ons vorige bericht uit Puerto Viejo eindigde Stella met dat we onze was gingen afhalen. We waren alleen zo stom geweest om geen prijs af te spreken, en hadden ook geen idee van het prijsniveau in Puerto Viejo, met als gevolg dat we minstens 5x teveel betaald hebben, en dat terwijl veel kleren verkleurd waren. Maar ja da's nog altijd beter dan dat je je T-shirt rechtop kan neerzetten omdat ie zo stijf staat van zand, zout en zweet.
Overigens bleek dat schorpioenen dergelijke t-shirts een aangename verblijfplaats vinden. Ik schrok me echt wezenloos toen ik mijn shirt oppakte en er een schorpioen tussen zat. Gelukkig schrokken we allebei en renden we verschillende kanten op. Ik heb dus geen foto gemaakt van de schorpioen, sorry daarvoor.

Na de vele nachtpatrouilles, waarbij we telkens een rivier (ca. kniehoog) moesten doorwaden, beginnen mijn schoenen nu eindelijk weer op te drogen!

Eergisteren waren we nog heel even in Puerto Viejo voor wat inkopen, en heb ik nog een aantal foto's geupload. Ook zijn we bij het duikstation hier gaan informeren. Helaas is hun compressor kapot, dus ze kunnen geen tanks vullen. Dat betekent dat er niet gedoken kan worden (anders moet je zo lang je adem inhouden…)
Eigenlijk zouden we eergisteren al vertrekken uit het park, maar omdat er een nest met schildpadjes was uitgekomen zijn we nog maar een dagje langer gebleven. Zo konden we nog getuige zijn van het vrijlaten van 134 allerschattigste Hawksbilletjes. Dat betekent wel dat onze memorykaart vol is geraakt, en op dit moment wordt er een DVD'tje van gebrand :-).
Ook heb ik nog mooie foto's gemaakt van een dinosaurus! (of eigenlijk een leguaan van ruim een meter groot!)

Gisteren zijn we dan uiteindelijk toch vertrokken uit het nationaal park. Vanuit het Ranger Station naar de uitgang is 2,2 km lopen, maar gelukkig had Stella een van de Rangers lief aangekeken en werden onze grote rugzakken met de auto naar de uitgang gebracht.
Bij de uitgang bleek dat de Ranger vergeten was om onze rugzakken achter te laten bij de bewaakster, dus konden wij nog niet weg. Gelukkig zaten we met de hele groep vrijwilligers in de daar aanwezige kroeg “Boca Chica” en was het dus niet erg dat we onze tassen nog niet terug hadden. Een paar uur later kwam de ranger alsnog terug met onze tassen.
Ondertussen hadden wij ons tegoed gedaan aan bier en papaya-shakes! In het park is alcohol verboden en is er ook geen koelkast, dus vooral een koud biertje was echt het ultieme genot.

Aan het eind van de middag hebben we afscheid genomen van de andere vrijwilligers, en hebben we de bus genomen naar Puerto Viejo. We snappen nog steeds niks van de dienstregeling (voor zover die bestaat) dus zagen we de bus voor onze neus wegrijden en hebben we toen ruim een uur zitten wachten op de volgende.

De weg tussen Cahuita en Puerto Viejo is overigens een belevenis op zich. Hoewel dit grotendeels wel een geasfalteerde weg is, zitten er gaten in van reuzeformaat, waardoor het verkeer met name bezig is om om de gaten heen te zigzaggen, voor zover dat nog kan.

Uiteindelijk zijn we rond een uur of vijf a zes toch nog in Puerto Viejo aangekomen. We hebben nog eens geinformeerd bij het duikstation, en ze verwachten morgen de compressor weer aan de praat te hebben. We hebben gedoucht en zijn daarna meteen gaan slapen want we waren erg moe. Vanochtend zijn we opgestaan en na een ontbijtje bij de bakker (o wat hebben ze hier toch overal goeie koffie!) zijn we gaan internetten.

Vandaag hebben we de mooie taak om geld te gaan halen. Dat is nog niet zo eenvoudig want de pinautomaat in Puerto Viejo accepteert geen Cirrus kaarten, dus moet je om te pinnen helemaal naar Bribri (15 km) of Limon (ver). Wellicht kunnen we fietsen huren en naar Bribri fietsen, of de bus nemen (maar ja, de dienstregeling…).

Ik realiseer me dat we onze 100 foto’s ruimte nog lang niet volledig benut hebben, daarom zal ik een grote hoeveelheid foto’s uploaden als de DVD straks klaar is. Ook heb ik eergisteren reeds 15 foto’s bij het vorige bericht (van 20 augustus) geplakt.

Mocht de spelling in dit bericht een beetje vreemd zijn, dat komt doordat ik een Spaanse Word heb gebruikt, die bijvoorbeeld structureel “paar” door “para” vervangt.

Groetjes!